Fragmenty z dyrektywy Parlementu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1441.

(1) Powszechnie uznaje się, że uwalnianie tworzyw sztucznych do środowiska i ich rozdrobnienie skutkuje wszechobecnością małych fragmentów polimerów, które są nierozpuszczalne w wodzie, rozkładają się bardzo powoli i mogą być łatwo spożywane przez organizmy żywe.

(2) Te niewielkie cząstki tworzyw sztucznych, powszechnie nazywane mikroplastikiem, są nie tylko rozpowszechnione w środowisku, ale występują również w żywności i wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi i mogą być spożywane przez ludzi. Potencjalny wpływ spożywanego mikroplastiku na zdrowie ludzi wzbudził obawy, jednak obecne dane dotyczące tej kwestii dostarczają niewiele rozstrzygających dowodów naukowych na szkodliwe skutki mikroplastiku dla zdrowia ludzkiego ze względu na znaczne ograniczenie dostępnych informacji na temat biologicznych skutków mikroplastiku i narażenia na niego.

(3) Mikroplastiki są bardzo niejednorodne, ponieważ charakteryzują się dużym zróżnicowaniem wymiarów, składu i kształtu cząstek, mogą składać się z jednego lub kilku różnych polimerów, mogą zawierać dodatki, a na ich właściwości fizykochemiczne wpływa ich historia degradacji. Ta różnorodność sprawia, że wykrywanie, identyfikacja i kwantyfikacja mikroplastików są bardzo skomplikowane.

(4) Jeżeli chodzi o narażenie na mikroplastik, należy dowiedzieć się więcej na temat jego występowania w całym łańcuchu dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi za pomocą metod gwarantujących jakość i zharmonizowanych kryteriów sprawozdawczości, a także określić stężenie, kształt, wielkość i skład cząstek mikroplastiku.

(13) Metodyka powinna zatem dopuszczać elastyczność w stosowaniu różnych urządzeń do pobierania próbek, przyrządów i technik analizy/przetwarzania danych, pod warunkiem że spełniają one pewne wymogi dotyczące zbierania i identyfikacji cząstek i włókien mikroplastiku w określonym zakresie wielkości.

(14) Ze względu na złożony i wieloaspektowy charakter informacji uzyskanych w wyniku analizy mikroplastiku w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi (stężenie mikroplastiku, skład, wielkość i kształt cząstek) należy przyjąć pragmatyczne podejście w celu zmniejszenia stopnia złożoności danych poprzez klasyfikację mikroplastiku na podstawie wcześniej określonych kategorii wielkości, kształtu i składu.